Tuesday, August 7, 2018

അറബിക്

അന്ത്രുമാന്റെ കാറിൽ ഞാൻ ദുബായിയുടെ പ്രാന്തപ്രദേശങ്ങളിലൂടെ യാത്ര ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ഇടക്കെപ്പൊഴോ ഒന്നു കണ്ണുചിമ്മിപ്പോയി. എന്തോ ശബ്ദംകേട്ട് ഞെട്ടിയുണർന്നപ്പോൾ കണ്ടത്, കാർ നിർത്തിയിട്ടിരിക്കുന്നു. അടുത്തായി ഒരു പോലീസ് വണ്ടി. പോലീസുകാരൻ എഴുതിക്കൊടുത്ത പേപ്പറുമായി അന്ത്രുമാൻ തിരിച്ച് വണ്ടിയിൽ വന്നു കയറി.
എന്തിനാണ്‌ ഫൈൻ എന്നു ചോദിച്ചപ്പോൾ മുഖത്തടിച്ചപോലെ ഒറ്റ മറുപടി.
“ഇങ്ങളൊറങ്ങീറ്റ്.”
ഉറങ്ങിയതിന്‌ ഫൈനോ?, ഏയ്..
അന്ത്രുമാന്റെ കൈയ്യിൽ നിന്നും പേപ്പർ വാങ്ങി നോക്കി. കമ്പ്ലീറ്റ് അറബിക്. അറബിക് അക്കങ്ങൾ അറിഞ്ഞിരുന്നതുകൊണ്ട് ഫൈൻ എത്രയാണെന്ന് മനസ്സിലായി.
എന്തായാലും ഇതൊന്നറിഞ്ഞിട്ടേയുള്ളൂ. വഴിയിലെ ഷോപ്പിങ്ങ് മാളിലെത്തി കസ്റ്റമർ സർവീസിലിരിക്കുന്ന അറബിയെ പേപ്പർ കാണിച്ചു.
“ഇത് ഓവർ സ്പീഡിനുള്ള ഫൈനാണ്‌.”
അയാൾക്ക് നന്ദി പറഞ്ഞ് തിരിച്ച് നടക്കുമ്പോൾ അന്ത്രുമാന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി..
“അയാൾക്ക് അറബിയൊന്നും അറിഞ്ഞൂടാന്ന്...”

Tuesday, October 13, 2015

സാക്ഷരത

അന്ത്രുമാൻ ഗൾഫിലേക്ക് ചേക്കേറുന്നതിനു മൂന്നു വർഷം മുമ്പായിരുന്നൂ നാട്ടിൽ സാക്ഷരതായജ്ഞം അരങ്ങേറിയത്. ഒരു പഠിതാവിന്റെ രൂപത്തിൽ അന്ത്രുമാനും ആ യജ്ഞത്തിന്റെ ഭാഗമായി.
തന്റെ പഴയ സഹപാഠി നാസറാണദ്ധ്യാപകൻ.
ക്ലാസ്സിൽ വാക്കുകളിൽ ‘വള്ളി’കൾ എങ്ങനെ ഉപയോഗിക്കണമെന്നത്  പഠിപ്പിക്കുകയാണു നാസർ.
ഇടയ്ക്കൊരു ചോദ്യം.
“രണ്ടു വള്ളികളുള്ള ഒരു വാക്കു പറഞ്ഞാട്ടെ...”
“കിണ്ടി” ഉത്തരം പെട്ടെന്നു തന്നെ വന്നു.
“എനി മൂന്നു വള്ളികളുള്ളത്..”
ക്ലാസ്സിൽ അല്പ സമയത്തെ മൌനം.
“കിങ്ങിണി” ഉത്തരം വന്നത് സ്തീകളുടെ ഇടയിൽ നിന്നും.
“എന്നാൽ അഞ്ചു വള്ളികളുള്ള വാക്ക് പറയാൻ പറ്റ്വോ?”
രണ്ടു മിനിറ്റ് നീണ്ടു നിന്ന നിശ്ശബ്ദതക്കു ശേഷം അന്ത്രുമാന്റെ ശബ്ദം ക്ളാസ്സിൽ ഉയർന്നു കേട്ടു..
“കിലിപ്പിത്തിരി”

Thursday, November 15, 2012

സംഗീതയുദ്ധം

1973 ഏപ്രിൽ 24ആം തീയ്യതി വൈകുന്നേരത്തോടെയാണ്‌ മാവിലായി ഹൈസ്ക്കൂളിലെ ചിത്രകലാധ്യാപിക ശ്രീകല ടീച്ചർക്ക് പ്രസവവേദന തുടങ്ങിയത്. അതേ സ്ക്കൂളിലെ സംഗീതാധ്യപകനും, ടീച്ചറുടെ ഭർത്താവുമായ കലാധരൻ മാസ്റ്റർ ആ ദിവസം എന്തോ സ്ക്കൂൾ ആവശ്യത്തിനായി തിരുവനന്തപുരത്ത് പോയിരിക്കുകയായിരുന്നു. അന്ന്‌ മേടമാസത്തിലെ പൂരാടം നക്ഷത്രവും, കറുത്തവാവും കൂടിയായായതിനാൽ കരിമ്പൂരാടത്തിലെ പ്രസവം നീട്ടിക്കിട്ടാനായി മാവിലായി ദൈവത്താർക്കും, പറശ്ശിനിക്കടവ് മുത്തപ്പനും പ്രാർത്ഥനകൾ നടന്നു. വയറ്റാട്ടി നാണിയെ ആളയച്ചു വരുത്തി. പ്രസവം ഉത്രാടത്തിലേക്ക് തള്ളിനീക്കാൻ നാണിക്കും അപേക്ഷകൾ സമർപ്പിക്കപ്പെട്ടു. ദൈവത്താറിനെ മനസ്സിൽ ധ്യാനിച്ച് നാണിയും കച്ചകെട്ടി.

മാവിലായിൽ ഈ ഘോഷങ്ങളൊക്കെ നടക്കുമ്പോൾ അങ്ങ് ദൂരെ ബോംബെ നഗരത്തിൽ രജനി എന്ന സ്ത്രീക്കും പ്രസവവേദന തുടങ്ങിയിരുന്നു. അന്ന് ബോംബെയിലും കറുത്തവാവായതിനാൽ അവിടെയും പ്രാർത്ഥനകൾ നടന്നിരിക്കണം. എന്നാൽ ബോംബെ ദൈവങ്ങൾ കനിഞ്ഞില്ല. ഏപ്രിൽ 24ആം തീയ്യതി തന്നെ അവർ ഒരാൺകുഞ്ഞിനു ജന്മം നല്കി. അങ്ങനെ ഒരു കരിമ്പൂരാടത്തിൽ പിറവിയെടുത്ത സച്ചിൻ എന്ന ആ കുഞ്ഞിന്റെ പിന്നീടുള്ള ജീവിത കഥ നമ്മൾ ഇന്ത്യക്കാർക്ക് വളരെ പരിചിതമാകയാൽ നമുക്ക് മാവിലായിലേക്ക് തിരിച്ചുപോകാം.

രാത്രി മലബാർ എക്സ്പ്രെസ്സിൽ മാഷ് തിരിച്ചെത്തിയപ്പോളേക്കും, കരിമ്പൂരാടം, ഉത്രാടത്തിന്‌ വഴിമാറിയിരുന്നു. എല്ലാ മുഖങ്ങളിലും ആശ്വാസം പരന്നപ്പോൾ ടീച്ചർ മാത്രം ആശ്വസിക്കാനാകാതെ വേദനകൊണ്ട് പുളഞ്ഞു.
ഒടുവിൽ പുലർച്ചയോടെ ടീച്ചറിന്റെ മുഖത്തും ആശ്വാസം പരത്തിക്കൊണ്ട് ഒരാൺകുഞ്ഞിന്റെ കരച്ചിൽ മുഴങ്ങി.

28ആം നാൾ കുഞ്ഞിന്റെ അരയിൽ സ്വർണ്ണനൂലുകെട്ടി കലാധരൻ മാസ്റ്റെർ ചെവിയിൽ ഒരു പേരു മന്ത്രിച്ചു.. ‘കലേഷ്’. പേരിന്റെ കാര്യത്തിൽ ടീച്ചറിനും, മാഷിനും യാതൊരഭിപ്രായ വ്യത്യാസവും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. അച്ഛന്റെ സംഗീതത്തിലോ, അമ്മയുടെ ചിത്രകലയിലോ ഏതിലാണ്‌ അവൻ പ്രാവീണ്യം തെളിയിക്കാൻ പോകുന്നതെന്ന കാര്യത്തിൽ മാത്രമേ അവർക്ക് സംശയം ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.

മൂന്നുവയസ്സായപ്പോളേക്കും ടീച്ചർ ചായപ്പെൻസിലുകൾ കൊണ്ട് ചിത്രരചനയുടെ ബാലപാഠങ്ങൾ മകന്‌ പകർന്നു നല്കി. മൂന്നാം ക്ലാസ്സുതൊട്ട് അവനെ കലാമേളകളിൽ പങ്കെടുപ്പിച്ചു.

നാലാംക്ലാസ്സിൽ പഠിക്കുമ്പോൾ പെരളശ്ശേരി ഹൈസ്ക്കൂളിൽ വെച്ചുനടന്ന ബാലകലാമേളയിൽ പങ്കെടുക്കുന കലേഷിനെ, ദിവസങ്ങളോളം ഇരുത്തി, വരാൻ സാധ്യതയുള്ള രണ്ടു മൂന്നു വിഷയങ്ങൾ ടീച്ചർ പഠിപ്പിച്ചു വിട്ടു. എന്നാൽ, തന്നെ പഠിപ്പിയ്ക്കാത്ത ‘ഉത്സവം’ എന്ന വിഷയം വന്നപ്പോൾ കലേഷ് അന്തം വിട്ടു. ഒരു വരപോലും വരക്കാനാവാതെ അവൻ മൽസരം പൂർത്തിയാക്കി. അതോടെ തന്റെ മകന്റെ ഭാവനെയെപ്പറ്റിയും, ചിത്രകലയിലെ അവന്റെ ഭാവിയെപ്പറ്റിയും ശരിക്കും മനസ്സിലാക്കിയ ടീച്ചർ കലേഷിന്റെ ചിത്രകലാപഠനം അവിടെ അവസാനിപ്പിച്ചു.

കലേഷ് പാട്ടിൽ താല്പര്യം പ്രകടിപ്പിച്ചു കാണുന്നത് ഹൈസ്ക്കൂളിൽ എത്തിയതിനു ശേഷമാണ്‌. എട്ടാം ക്ലാസ്സിൽ പഠിക്കുമ്പോൾ സ്ക്കൂൾ വാർഷികത്തിന്‌, യേശുദാസിന്റെ ചിൽഡ്രൺ സോങ്ങ്സ് എന്ന ആല്ബത്തിലെ, ‘പാത്തുപതുങ്ങി പമ്മിനടക്കും’ എന്ന ഗാനം പാടിക്കൊണ്ട് അവൻ അരങ്ങേറ്റം കുറിച്ചു. തുടർന്ന് സ്ക്കൂളിൽ നടക്കുന്ന ഏത് പരിപാടിക്കും കലേഷിന്റെ ‘പാത്തുപതുങ്ങി’ എന്ന പാട്ട് ഒരു അനിവാര്യ ഘടകമായതിനെ തുടർന്ന് അവൻ ‘പാത്തു’ എന്ന പേരിൽ അറിയപ്പെട്ടുതുടങ്ങി.

അപ്പോഴേക്കും മാഷും മകന്റെ പാട്ടിലെ താല്പ്പര്യം മനസ്സിലാക്കി തുടങ്ങിയിരുന്നു. അങ്ങനെ തലശ്ശേരിയിലെ സംഗീത വിദ്യാലയത്തിൽ കലേഷിനെ കർണാടക സംഗീതം പഠിക്കാനായി ചേർത്തു. ഞായറാഴ്ച്ച മാത്രമാണ്‌ ക്ളാസ്സ്. കലേഷ് എല്ലാ ഞായറാഴ്ച്ചകളിലും ക്ര്യത്യമായി പതിനൊന്ന് മണിക്കുള്ള ‘നിജിൽ’ ബസ്സിൽ കയറി തലശ്ശേരിയിലെത്തുകയും, ചിത്രവാണി ടാക്കീസിലെ നൂൺഷോ കണ്ട് മൂന്നുമണിയോടെ വീട്ടിൽ തിരിച്ചെത്തുകയും ചെയ്തുപോന്നു.

കലേഷ് തന്റെ പ്രീഡിഗ്രി വിദ്യാഭ്യാസം കഴിഞ്ഞ് റിസൾട്ടും കാത്ത് വീട്ടിലിരിക്കുന്ന സമയത്താണ്‌, കൊച്ചി ആകാശവാണിയിലേക്ക് പാർട്ട് ടൈം ആർട്ടിസ്റ്റിനെ ആവശ്യമുണ്ടെന്നു പറഞ്ഞുള്ള പരസ്യം വരുന്നത്. മകനുവേണ്ടി ഒന്നു ശ്രമിക്കാമെന്നു കരുതിയ മാഷ് അപേക്ഷ അയക്കുകയും, ഇന്റെർവ്യൂവിനുള്ള ക്ഷണം ലഭിക്കുകയും ചെയ്തു. ജോലി കിട്ടുകയാണെങ്കിൽ അവന്റെ പഠിപ്പും ഏർണാകുളത്തു തുടരാമെന്നൊക്കെ മനസ്സിൽ കണക്കുകൂട്ടി മാഷ് മകനുമൊന്നിച്ച് വണ്ടി കയറി.

ഏർണാകുളം നോർത്ത് സ്റ്റേഷനിൽ ഇറങ്ങി, ബാനെർജി റോഡിലെ മാതാ ലോഡ്ജിൽ മുറിയെടുത്ത അവർ പിറ്റേന്ന് രാവിലെ കാക്കനാട്ടെ റേഡിയൊ നിലയത്തിലെത്തി.

ഇന്റെർവ്യൂ ചെയ്യുന്നത് പ്രശസ്ത കവിയുടെ പുത്രനും ഗായകനുമായ ആൾ. അദ്ദേഹം കലേഷിനോട് ഒരു പാട്ട് പാടാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു. ഒരു സെമി ക്ളാസ്സിക്കൽ തന്നെ ഇരിക്കട്ടെയെന്നു കരുതി, കലേഷ് ‘സംഗീതമേ’ എന്ന ഗാനം പാടി. പാട്ടു തീരുന്നതുവരെ കവിപുത്രൻ താളം പിടിക്കുകയും, തലയാട്ടുകയും ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നു. അതുകണ്ട് കലേഷിന്‌ ഒരുൾപുളകം തന്നെയുണ്ടായി.

പാട്ടു തീർന്നതും, കലേഷിന്റെ തോളിൽ തട്ടിക്കൊണ്ട് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞൂ,

“കലേഷ്, മോൻ പോയി പാട്ട് പഠിച്ചു വരൂ..”

കലേഷിന്‌ തലക്കൊരടി കിട്ടിയതുപോലെ തോന്നി. അവൻ അച്ഛന്റെ ചോദ്യങ്ങൾക്കൊന്നും ക്ര്യത്യമായി മറുപടി പറയാതെ അവിടെനിന്നും ഇറങ്ങി.

ഈ സംഭവം നടന്ന് വർഷങ്ങൾ കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. കലേഷ് ഇന്ന് കോഴിക്കോട് ഒരു ബാങ്കുദ്യോഗസ്ഥനായി ജോലിചെയ്യുന്നു. അവിടെ ഒരു ഫ്ളാറ്റിൽ, ഭാര്യക്കും, എൽ കേ ജിയിൽ പഠിക്കുന്ന മകൾക്കുമൊപ്പം താമസിക്കുന്നു. ഇപ്പോൾ അവിടെ നാട്ടിൽ നിന്നും കലേഷിന്റെ അച്ഛനുമമ്മയും വന്നിട്ടുണ്ട്.
ഒരു ദിവസം വൈകുന്നേരം, കലേഷിന്റെ ഭാര്യയും, അമ്മയും, മകളും സ്വീകരണമുറിയിൽ ടീവി കണ്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. മാഷ് ബാല്ക്കണിയിൽ ഒരു വീക്കിലിയും വായിച്ച് ഇടയ്ക്കിടെ ടീവിയും കാണുന്നു. ആ സമയത്താണ്‌ കലേഷിന്റെ വരവ്‌. മുറിയിലേക്ക് കയറിവന്നതും കലേഷിന്റെ ഭാവം മാറി. അയാൾ ഭാര്യയോട് ഒച്ചവെച്ചു. മകളോട് പോയി ഹോംവർക്ക് ചെയ്യൻ ആക്രോശിച്ചു. തുടർന്ന് ഓടിച്ചെന്ന് ടീവിയുടെ പ്ളഗ് വലിച്ചൂരി. എന്നിട്ടും ദേഷ്യം തീരാതെ എന്തൊക്കെയോ പിറുപിറുത്തുകൊണ്ട് ബെഡ് റൂമിലേക്ക് പോയി. എല്ലാവരും കലേഷിന്റെ പെരുമാറ്റത്തിൽ അന്തം വിട്ടു നിന്നു. ഭാര്യ ഇതുവരെ ഭർത്താവിനെ ഇത്ര ദേഷ്യപ്പെട്ട് കണ്ടിട്ടില്ല. പൊതുവെ സൌമ്യനായ മകന്റെ പെരുമാറ്റത്തിൽ ടീച്ചറും അസ്വസ്ഥയായി.

മാഷ് അപ്പോൾ സംഭവം ഒന്നു കൂടി റീവൈന്റ് ചെയ്തു നോക്കി. കലേഷ് മുറിയിലേക്ക് കടന്നുവരുമ്പോൾ ടീവിയിൽ ഒരു സംഗീത പരിപാടി നടക്കുകയായിരുന്നു.

അതെ.. അപ്പോൾ പാടിക്കൊണ്ടിരുന്നത് അദ്ദേഹമായിരുന്നു. പണ്ടത്തെ, കവിപുത്രനായ ആ ഗായകൻ.

മാഷ് കസേരയിൽ വീണ്ടും ചാഞ്ഞിരുന്നു.

Saturday, November 10, 2012

ഉദരനിമിത്തം...

പത്തുവർഷത്തെ ഗൾഫ് ജീവിതം അന്ത്രുമാന്റെ ശരീരത്തിൽ ദുർമേദസ്സ് വർദ്ധിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു. ബർദുബായി മെട്രോ സ്റ്റേഷനിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി പെഡസ്ട്രിയൻ ക്രോസ്സിങ്ങിൽ സിഗ്നൽ കാത്തു നില്ക്കുമ്പോൾ, മൂന്നിഞ്ച് പുറത്തേക്ക് തള്ളിനില്ക്കുന്ന തന്റെ കുടവയറിനെ കുറിച്ചോർത്ത് അയാൾ വ്യാകുലപ്പെട്ടു. അന്ത്രുമാന്റെ മനസ്സറിഞ്ഞിട്ടെന്നവണ്ണം തൊട്ടടുത്തു നിന്നിരുന്ന, പാക്കിസ്ഥാനിയാണെന്നു തോന്നിക്കുന്നയാൾ, ചോദിച്ചൂ.
“കുടവയറുണ്ടല്ലേ?”

അന്ത്രുമാൻ അയാളെ നോക്കി ഒന്നു മൂളി(ചൂളി).

അപ്പോഴേക്കും സിഗ്നലിൽ പച്ച നിറത്തിലുള്ള ആൾ രൂപം തെളിഞ്ഞതിനാൽ അവർ റോഡ് മുറിച്ച് കടക്കാൻ തുടങ്ങി.

“എനിക്ക് ഇതിന്റെ ഇരട്ടിയുണ്ടായിരുന്നൂ വയർ.”

അന്ത്രുമാന്റെ ഒപ്പം നടന്നുകൊണ്ട് അയാൾ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി.

ഒട്ടി നില്ക്കുന്ന അയാളുടെ വയറിലും, അതിനു ശേഷം മുഖത്തും നോക്കി അന്ത്രുമാൻ അത്ഭുതപ്പെട്ടു.

“സുഹ്രുത്താണ്‌ ഒരു മരുന്ന്‌ നല്കിയത്. ഒരു മാസമേ കഴിച്ചുള്ളൂ. വയറു പകുതിയായി.”

“ഏതാണാ മരുന്ന്‌?” അന്ത്രുമാന്റെ ആകാംക്ഷ ഇരട്ടിച്ചു.

“ഒരു തരം പൊടിയാണ്‌, ഇറാനിൽ നിന്നും വരുന്നത്‌. അത് ച്യവനപ്രാശത്തിൽ ചേർത്ത് ദിവസവും കഴിക്കണം.”

“അപ്പൊ വ്യായാമമൊന്നും ചെയ്യണ്ടേ?”

“വേണ്ട. ഇതു കഴിച്ചാൽ മാത്രം മതി. പക്ഷേ ഒരു നിബന്ധനയുണ്ട്. പുറത്ത് വെയിലു കൊള്ളാൻ പാടില്ല.”

അന്ത്രുമാന്റെ മുഖം അല്പം മങ്ങി.

മുഴുവൻ സമയവും പുറത്ത് ജോലി ചെയ്യുന്ന തനിക്ക് ഇതെങ്ങനെ സാധിക്കുമെന്ന് ചിന്തിക്കേ പരിഹാരവും അയാളുടെ മുഖത്തു നിന്നു തന്നെ കേട്ടു.

“ആ ഒരു മാസം ഞാൻ കൈയ്യിലൊരു കുട കരുതി”

“ഈ മരുന്ന് എനിക്കും കിട്ടാൻ വഴിയുണ്ടോ?” അന്ത്രുമാൻ ആരാഞ്ഞു.

“ആ സുഹ്രുത്തിന്റെ നമ്പർ എന്റെ കൈയ്യിലുണ്ട്. ഒന്നു വിളിച്ചു നോക്കട്ടെ.”

അതും പറഞ്ഞ് അയാൾ തന്റെ മൊബൈലിൽ വിളിച്ച് സംസാരിച്ചു തുടങ്ങി.

രണ്ടു മിനിറ്റു നേരത്തെ സംഭാഷണത്തിനു ശേഷം ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അന്ത്രുമാന്‌ ഒരു ഷെയ്ക് ഹാന്റ് നല്കികൊണ്ട് അയാൾ പറഞ്ഞു.

“നിങ്ങളുടെ ഭാഗ്യം. സുഹ്രുത്ത് ഇതിനടുത്ത് തന്നെയുണ്ട്. അഞ്ചു മിനിറ്റിനുള്ളിൽ മരുന്നുമായി അയാളിവിടെ എത്തും.‘

”എന്തു വില വരും? “

അയാളുടെ സുഹ്രുത്തിനെയും കാത്ത് ബസ്സ് സ്റ്റാന്റിൽ നില്ക്കുമ്പോൾ അന്ത്രുമാൻ ചോദിച്ചു.”

“എനിക്ക് 250 ദിർഹംസിനാണ്‌ തന്നത്. ഇപ്പോളെത്രയാണെന്നറിയില്ല.”

വില കേട്ട് അന്ത്രുമാൻ ഒന്നു ഞെട്ടിയെങ്കിലും, തലേദിവസം കിട്ടിയ ശമ്പളത്തിന്റെ ധൈര്യത്തിൽ അയാൾ മരുന്നിനായി കാത്തു നിന്നു.

അഞ്ചു മിനിറ്റിനുള്ളിൽ തന്നെ അയാളുടെ സുഹ്രുത്തെത്തി,

ഒരു ചെറിയ ബോട്ടിലിൽ മരുന്ന് അന്ത്രുമാനു നല്കി. അല്പനേരത്തെ വിലപേശലിനു ശേഷം 200 ദിർഹംസിനു കച്ചവടം ഉറപ്പിച്ചു.

കുടവയർ കുറയുകയാണെങ്കിൽ തനിക്കു വേണ്ടി ദൈവത്തോട് പ്രാർത്ഥിക്കണമെന്ന് ഓർമിപ്പിച്ച് അയാൾ സുഹ്രുത്തിനൊപ്പം അന്ത്രുമാനോട് യാത്ര പറഞ്ഞു.

അടുത്ത ദിവസം മുതൽ അന്ത്രുമാൻ മരുന്നു സേവിച്ചു തുടങ്ങി. വെയിലു കൊള്ളരുതെന്ന നിബന്ധന അയാളെ കുറച്ചൊന്നുമല്ലാ കുഴക്കിയത്. കുടയുമായി ജോലി സ്ഥലത്തെത്തിയ അന്ത്രുമാനോട് പലരും കാരണം അന്വേഷിച്ചെങ്കിലും, അയാൾ യഥാർഥ കാരണം പുറത്തു വിട്ടില്ല.

അങ്ങനെ നാലഞ്ചു ദിവസം കഴിഞ്ഞു. ആറാം ദിവസം അന്ത്രുമാൻ കുടയെടുക്കാൻ മറന്നു. അന്നയാൾ ആകെ വിഷമിച്ചു, പുറം ജോലികളൊന്നുമില്ലാതിരിക്കാൻ അയാൾ പ്രാർത്ഥിച്ചു.

ഉച്ച വരെ പ്രശ്നങ്ങളൊന്നുമില്ലാതെ തള്ളി നീങ്ങി. ഉച്ചക്കുശേഷം, ബോസ് അയാളോട് ദേരയിൽ പോയി ഒരു ഡോക്യുമെന്റ് വാങ്ങി വരാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടപ്പോൾ അന്ത്രുമാന്റെ നെഞ്ചൊന്ന് കാളി. വെയിലുകൊള്ളാതെ മെട്രോ സ്റ്റേഷൻ വരെ എത്താൻ ഒരു വഴിയുമില്ല. രണ്ടു മിനിറ്റ് ചിന്തിച്ചു നിന്ന ശേഷം അയാൾ ഇറങ്ങി നടന്നു. മരുന്നിന്റെ ഫലം ഇല്ലാതായതിന്റെയും, 200 ദിർഹംസ് നഷ്ടമായതിന്റെയും വേദനയോടെ.

വൈകിട്ട് റൂമിൽ തിരിച്ചെത്തിയ അന്ത്രുമാൻ നേരെ കട്ടിലിൽ കയറിക്കിടന്ന് സുഹ്രുത്ത് വാങ്ങിവെച്ച ‘ഗൾഫ് മാധ്യമം’ പത്രം നിവർത്തി. അതിലെ ഉൾപേജ് വാർത്ത കണ്ട് അയാൾക്കുണ്ടായ വികാരം, സങ്കടമാണോ, ദേഷ്യമാണോ, ആശ്വാസമാണോയെന്ന്‌ അന്ത്രുമാന്‌ തന്നെ മനസ്സിലായില്ല.

ആ വാർത്ത ഇങ്ങനെയായിരുന്നു...

“കുടവയറിന്‌ വ്യാജമരുന്നു നല്കി ജനങ്ങളെ പറ്റിക്കുന്ന തട്ടിപ്പു സംഘം നഗരത്തിൽ വ്യാപകമാകുന്നു.“

Tuesday, May 31, 2011

മാവിലായി മാഹാത്മ്യം

കാവുന്താഴ സ്ക്കൂളില്‍ നിന്നും വീട്ടിലേക്കുള്ള വഴിയില്‍ സജീവനുമുണ്ടാകും. തോട്ടുവക്കത്തൂടെ നടക്കുമ്പോള്‍ എതിരെ മരക്കൂട്ടത്തിലെ പുയ്യാപ്ല വരുന്നത്‌ കണ്ടാല്‍ സജീവന്‍ തെങ്ങിനു പിന്നില്‍ ഒതുങ്ങി നില്‍ക്കും. അടുത്തെത്തിയാല്‍ മടിച്ച്‌ മടിച്ച്‌ ഒരു ചോദ്യമാണ്‌.
"ഇങ്ങള പല്ലൊന്ന്‌ കാണിച്ചാട്ടെ?"
അതുകേട്ട്‌ മാപ്പിള പല്ലു മുഴുവന്‍ പുറത്തുകാട്ടി ചിരിക്കും. അപ്പോള്‍ അയാളുടെ മുന്‍ വരിയിലെ സ്വര്‍ണം കെട്ടിയ രണ്ട്‌ പല്ലുകള്‍ മിന്നിത്തിളങ്ങും. അതു കണ്ട്‌ ഞങ്ങള്‍ നിര്‍വൃതി കൊള്ളൂം.
(ഈ കഥ ഇപ്പോള്‍ ചിപ്പുവിന്റെ ഫേവററ്റാണ്‌. ഉറങ്ങാന്‍ കിടക്കുമ്പോള്‍ അവള്‍ പറയും.

"അച്ഛാ.. ആ മേപ്പിളിന്റെ കഥ പറ...".
സജീവന്റെ ഡയലോഗ്‌ വരുമ്പോള്‍ അവള്‍ പൊട്ടിച്ചിരിക്കാന്‍ തയ്യാറെടുക്കും. )
മാവിലായിയുടെ മണം ചിലപ്പോള്‍ കാവിലെ ചന്ദനത്തിന്റെയും, പുറത്ത്‌ നിറഞ്ഞുനില്‍ക്കുന്ന അലസിപ്പൂക്കളുടെയും, നിറമാലയുള്ള ദിവസം വലിയ ശരീരമുള്ള അപ്പനായര്‍ വിളമ്പുന്ന ചെറിയ ഉണ്ണിയപ്പത്തിന്റേയും മണമാണ്‌. അന്നത്തെ ദിവസത്തെ ചടങ്ങുകള്‍ തീരുന്നതുവരെ ഉറങ്ങാതെ ബോറടിച്ചിരിക്കാറുള്ളത്‌ ഈ മണവും രുചിയും ആസ്വദിക്കാന്‍ വേണ്ടി മാത്രം. രാത്രിയില്‍ കാവിന്റെ അന്‍പത്തിമൂന്ന്‌ പടികള്‍ എണ്ണിക്കൊണ്ടിറങ്ങും. ഉത്സവത്തിന്റെ നാലാം നാള്‍ ദൈവത്താര്‍ കൈക്കോന്‍മാരോടൊന്നിച്ച്‌ കാവിലേക്ക്‌ ഓടിക്കയറുന്ന പടികളാണത്‌. കാവിലെത്തി ദൈവത്താര്‍ മുടി അഴിച്ചിട്ട്‌ വേണം കൈക്കോന്മാർക്ക് നിലാഞ്ചിറ വയലില്‍ അടിക്കാന്‍ പോകാന്‍.

കാവില്‍ നിന്നും രാത്രിയില്‍ അമ്മയോ, മാമനോ, മറ്റാരോ വീശുന്ന ചൂട്ടിനെ പിന്തുടര്‍ന്ന്‌ തോട്ടുവക്കത്തൂടെ വീട്ടിലേക്ക്‌. നിടുവോട്ടെ പറമ്പില്‍ നിരന്നു കിടക്കുന്ന ശവക്കല്ലറകള്‍ക്ക്‌ മുന്നിലെത്തുമ്പോള്‍ കണ്ണുകള്‍ പകുതിയടച്ച്‌, അവിടെ വല്ല നിഴലുമുണ്ടോയെന്ന്‌ നോക്കും, പറമ്പിലെ മരത്തില്‍ തൂങ്ങിയാടുന്ന കടവാതിലുകളുടെ മൂളലിന്‌ ചെവിയോര്‍ക്കും. പെരളശ്ശേരി ശ്രീതിഭയിലെ സെക്കന്റ്ഷോ കഴിഞ്ഞുള്ള വരവും, ശിവരാത്രി ദിവസം തൃക്കപാലം അമ്പലത്തിലെ നാടകം കഴിഞ്ഞുള്ള വരവും ഇങ്ങനെയാണ്‌. തൃക്കപാലം അമ്പലത്തിലെ വലിയ ചിറയുടെ നടുക്ക്‌ ആഴത്തിലൊരു കിണറുണ്ടെന്നും അതില്‍ കുറേപ്പേര്‍ താഴ്ന്നുപോയിട്ടുണ്ടെന്നും പറഞ്ഞു പേടിപ്പിച്ചതും സജീവന്‍.

കാവുന്താഴ സ്ക്കൂളിന്‌ ഉപ്പിലയില്‍(വട്ടയില) ചുരുട്ടിയ ഉപ്പുമാവിന്റെ മണമാണ്‌. കാവിന്റെ താഴെ കിടക്കുന്നതുകൊണ്ടാണ്‌, "മാവിലായി സെണ്ട്രല്‍ എല്‍. പി. സ്ക്കൂള്‍" എന്ന ഞങ്ങളുടെ സ്ക്കൂളിന്‌ കാവുന്താഴ സ്ക്കൂള്‍ എന്ന പേരു വന്നത്‌.
ഡല്‍ഹിയിലുള്ള ഇളയമ്മ ഒരിക്കല്‍ മക്കളോട്‌ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്‌,
"ഞങ്ങളും നിങ്ങളെപ്പോലെ സെണ്ട്രല്‍ സ്ക്കൂളിലാ പഠിച്ചത്‌".

രാവിലെ ഒന്‍പതരക്കുള്ള ഗീത ബസ്സ്‌ പോകുന്നത്‌ നോക്കിയാണ്‌ ഞങ്ങളുടെ സെണ്ട്രല്‍ സ്ക്കൂളില്‍ ലോങ്ങ്‌ ബെല്ലടിച്ചിരുന്നത്‌. അന്ന്‌ ആരെങ്കിലും മരിച്ചാല്‍ പതിനാറടിയന്തിരത്തിന്റന്ന്‌ സ്ക്കൂളില്‍ പായസവിതരണമുണ്ടാകും. ഒരിക്കല്‍ പദ്മനാഭന്‍ എന്ന കുട്ടി ഏഴുതവണ പായസം വാങ്ങി, അദ്ധ്യാപികമാര്‍ വിരിച്ചുകൊടുത്ത പായയില്‍ ക്ഷീണിച്ചു കിടന്നിട്ടുണ്ട്‌ .

സ്ക്കൂളില്‍ നിന്നിറങ്ങി റോഡിലൂടെ നടന്ന്‌ തോട്ടുവക്കില്‍ കയറുന്നത്‌ വരെ പ്രാന്തന്‍ കുഞ്ഞമ്പുവിനെ പേടിക്കണം. കരിപുരണ്ട മുണ്ടുടുത്ത്‌ കൈപുറകില്‍ കെട്ടി നടന്നുപോകാറുള്ള കുഞ്ഞമ്പുവിനെ ഒരിക്കല്‍ പോലും നേരെ നോക്കിയിട്ടില്ല. 'കരിപുരണ്ട ജീവിതങ്ങള്‍' എന്ന ജയന്‍ സിനിമയുടെ പോസ്റ്ററുകള്‍ക്കു മുന്നില്‍ വായ തുറന്നു നിൽക്കുമ്പോൾ, ‍ ബീഡിക്കമ്പനിയില്‍ നിന്നുള്ള ഉച്ചത്തിലെ പത്രവായന കേള്‍ക്കാം.

ഈ തോട്‌ ഒഴുകുന്നത്‌ മമ്മാക്കുന്ന്‌ പുഴയിലേക്കാണ്‌. അവിടുന്ന്‌ അറബിക്കടലിലേക്കും. തോട്ടില്‍ കണ്ണിക്കുറിയന്‍ മീനുകളും, കല്ലിനടിയില്‍ ഒളിച്ചിരിക്കുന്ന മുഴു മത്സ്യവുമുണ്ട്‌. വീട്ടിലെ കുളത്തില്‍ നിന്നും ഒരോവുചാലുണ്ട്‌ തോട്ടിലേക്ക്‌ . കുളത്തിലെ നീര്‍ക്കോലി പാമ്പുകളെ ഭയന്ന്‌ അക്കരെ വരെ നീന്താറില്ല. കരയില്‍ ഒളിച്ചിരിക്കുന്ന തവളകള്‍ ശബ്ദത്തോടെ വെള്ളത്തില്‍ ചാടുന്നത്‌ കേട്ട്‌ പലതവണ പേടിച്ചിട്ടുണ്ട്‌. കുളക്കരയിലെ തെങ്ങുകള്‍ മുട്ടിയുരുമ്മിയുണ്ടാക്കുന്ന സംഗീതത്തില്‍ ലയിച്ചിട്ടുണ്ട്‌.

മീനമാസത്തില്‍ മാവിലായില്‍ പൂരോത്സവമാണ്‌. പെണ്‍കുട്ടികള്‍ കാമദേവനെ പൂജിക്കുന്ന ഉത്സവം. അന്ന്‌ മാവിലായിക്ക്‌ ചെമ്പകപ്പൂക്കളുടെ മണമായിരിക്കും, കൂടെ പാലപ്പൂവിന്റെയും, മുരിക്കിന്‍ പൂവിന്റെയും മണം. ആദ്യദിവസങ്ങളില്‍ ചാണകം കൊണ്ടുരുട്ടി കാമനെയുണ്ടാക്കുന്നത്‌ കുളക്കടവിലാണ്‌. അടുത്തദിവസങ്ങളില്‍ അത്‌ വീട്ടിനടുത്തേക്ക്‌ മാറും. അവസാന ദിവസം മുറ്റത്തോ ഇറയത്തോ ആയിരിക്കും. അന്നത്തെ കാമനെയുണ്ടാക്കുന്നത്‌ മണ്ണുകൊണ്ടാണ്‌. കൂടെ കാമിനിയുമുണ്ടാകും. കാമിനിയെ മാലയും വളയും അണിയിക്കും. അരിമാവ്‌ പരത്തി, അതില്‍ ശര്‍ക്കരയും തേങ്ങയും ചേര്‍ത്ത പാവ്‌ നിറച്ച്‌, ഉപ്പിലയില്‍ ചുറ്റി, വാഴനാരുകൊണ്ട്‌ കെട്ടി ആവിയിലുണ്ടാക്കുന്ന അടയുമുണ്ടാവും. ഒടുവില്‍ എല്ലാം വാരിക്കെട്ടി കൂവിക്കൊണ്ട്‌ പ്ലാവിന്റെ ചുവട്ടില്‍ നിക്ഷേപിക്കുന്നതോടെ അക്കൊല്ലത്തെ പൂരത്തിന്‌ പരിസമാപ്തിയാവുന്നു.

ഞങ്ങള്‍ ക്രിക്കറ്റ്‌ കളിക്കാറുള്ള മുറ്റത്തിന്‌ പാരിജാതത്തിന്റെ മണമാണ്‌. മഴക്കാലത്ത്‌ വെള്ളം കെട്ടിക്കിടക്കുമ്പോള്‍ അവിടെ ഓറഞ്ച്‌ നിറത്തിലുള്ള ഞണ്ടുകള്‍ നീന്തി നടക്കും. അച്ഛാച്ചന്റെ ശ്രാദ്ധത്തിന്‌ ബലിയിടുന്നതും ഈ മുറ്റത്താണ്‌. വാഴയിലയില്‍, പുഴുങ്ങിയ ചെറുപയറും, തേങ്ങാപ്പൂളും, ഉണക്ക്‌ മത്സ്യവും കള്ളും ചേർത്ത് കണ്ണേട്ടന്‍ മുത്തപ്പന്‌ പൈങ്കുറ്റി വെക്കുന്ന മുറ്റത്ത്‌ കർക്കിടകമാസത്തിൽ ആടിവേടന്‍മാര്‍ വന്നാടും. അപ്പോള്‍ അമ്മാമ്മ മഞ്ഞളുകൊണ്ടുള്ള ഗുരുസി തളിക്കും.

മനസ്സിലിപ്പോൾ അമ്മാമ്മയുടെ എഴുത്തുപെട്ടി തുറക്കുമ്പോഴുള്ള സുഗന്ധമാണ്‌. അതിലെ ചെറിയ ചെറിയ അറകളില്‍ അടുക്കിവെച്ചിരിക്കുന്ന ഓര്‍മ്മകളുടെ സുഗന്ധം.

Tuesday, November 16, 2010

പകൽക്കിനാവന്റെ ഫോട്ടോപ്രദർശനം

ചിപ്പുവിനെയും കൂട്ടി പകൽക്കിനാവന്റെ ഫോട്ടോ പ്രദർശനം നടക്കുന്ന റെസ്റ്റോറന്റിൽ എത്തിയപ്പോൾ നല്ല തിരക്ക്. ബ്ളോഗിലൂടെ ആളുകളുടെ മനസ്സിൽ പതിഞ്ഞ ചിത്രങ്ങളിലൂടെയൊന്ന് കണ്ണോടിച്ച്, പകൽക്കിനാവനെ പരിചയപ്പെട്ട്, കൂടെനിന്ന് ഒരു ഫോട്ടൊയെടുക്കുമ്പോളേക്കും ചിപ്പു അവിടെ ട്രേയിൽ വച്ചിരുന്ന ചോക്കളേറ്റുകളിൽ ആകാവുന്നത്ര കൈയിലാക്കിയിരുന്നു.
പിന്നീടവൾ ഒട്ടിച്ചുവച്ചിരിക്കുന്ന ചിത്രങ്ങളിൽ കൈവെക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ, കാര്യം പന്തിയല്ലെന്ന് കണ്ട് പുറത്തിറങ്ങി.
പുറത്ത് കൂടിനിന്ന് വർത്തമാനം പറയുന്ന ആളുകളുടെയിടയിൽ കൈതമുള്ളിനെ തിരിച്ചറിഞ്ഞ് അടുത്ത് ചെന്ന് പരിചയപ്പെട്ടു.
ശശിയേട്ടനുമായി സംസാരിച്ചു നില്ക്കേ പിറകിൽ നിന്നും മെലിഞ്ഞു നീണ്ട രാൾ വന്ന് ഒരാക്രോശത്തോടെ ശശിയേട്ടനെ ധൃതരാഷ്ട്രാലിംഗനം ചെയ്തു.
ആളെ തിരിച്ചറിഞ്ഞു.. കുഴൂർ വിൽസൻ.
റേഡിയോയിൽ മാത്രം കേട്ട് പരിചയിച്ച ശബ്ദത്തിന്‌ ഒരു കരകരപ്പും, വഴുവഴുപ്പും.
“വാ നമുക്കങ്ങോട്ടേക്ക് പോകാം.. നമുക്കവിടെ കൈയ്യടക്കണ്ടേ?”
ഞാൻ പതുക്കെ ശശിയേട്ടനോട് പറഞ്ഞു. “ഞാൻ പോട്ടേ..”
അതുകേട്ട വിൽസൻ എന്റെ കൈയ്യിൽ കയറിപ്പിടിച്ചു.
“നിങ്ങളെവിടെ പ്പോകുന്നു?‘
വീണ്ടും ഞാൻ മടിച്ചു നിന്നപ്പോൾ ചിപ്പുവിനെ പൊക്കിയെടുത്ത് മുന്നിൽ നടന്നു. അവൾ പേടിയോടെ എന്റെ നേരെ കൈനീട്ടി.
”മോൾക്കെത്ര വയസ്സായി?“ അവളെ തിരിച്ചുവാങ്ങുമ്പോൾ വൽസല്യത്തോടെയുള്ള ചോദ്യം.
“നാലര”
“എന്റെമ്മിണിക്ക് രണ്ടര വയസ്സാ..”
പിന്നീട് എല്ലാവരും കൂടെ പ്രദർശനം നടക്കുന്ന ഹോളിലേക്ക്.
ചെന്നയുടനെ പകൽക്കിനാവനൊരു ധൃതരാഷ്ട്രാലിംഗനം.
ചിത്രത്തിന്റെ വിൽപ്പനോൽഘാടനമാണ്‌ പിന്നീട് നടന്നത്‌.
ശശിയേട്ടന്റെ കയ്യിൽ നിന്നും വിൽസൻ ചിത്രം വാങ്ങി.
ഔപചാരികതകളില്ലാത്ത, ജാഡകളില്ലാത്ത, ലാളിത്യം നിറഞ്ഞ, സ്നേഹം നിറഞ്ഞ ചടങ്ങ്.
ചടങ്ങിനു ശേഷം ഞങ്ങൾ ചിത്രങ്ങളെപ്പറ്റിയുള്ള ചർച്ചകളിൽ മുഴുകവേ, വീണ്ടുമെത്തി കുഴൂർ വിൽസൻ. വിൽസൻ തന്നെ ആളുകളെ കൈകൊട്ടി വിളിച്ച് ശ്രദ്ധയാകർഷിച്ചു.
സുഹൃത്തുക്കളിലാരോ വിളംബരം ചെയ്തു.
“കുഴൂർ വിൽസൻ കവിത ചൊല്ലുന്നു...”
പിന്നീടവിടെ വിനയചന്ദ്രൻ മാഷിന്റെ കവിത മുഴങ്ങി.

Tuesday, October 19, 2010

പ്രവാസം

ചെറിയ കമ്പിക്കഷ്ണങ്ങൾ ഉപയോഗിച്ച് കൂടുകെട്ടി മുട്ടയിട്ടിരിക്കുന്ന പക്ഷി. അജ്മാനിലെ ഒരു ഫ്ളാറ്റിന്റെ ജനലരികിൽ കണ്ട കാഴ്ച.

അറബിക്

അന്ത്രുമാന്റെ കാറിൽ ഞാൻ ദുബായിയുടെ പ്രാന്തപ്രദേശങ്ങളിലൂടെ യാത്ര ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ഇടക്കെപ്പൊഴോ ഒന്നു കണ്ണുചിമ്മിപ്പോയി. എന്തോ ശബ്ദംകേ...